Ιστορία του σχολείου μας
Το 1924 αρχίζει τη λειτουργία του το 1ο Δημοτικό σχολείο Ν. Ιωνίας, που ολοκληρώνεται ως διδακτήριο, με την προσθήκη του 1ου ορόφου, το 1928. Η φοίτηση ακόμα τότε δεν είναι μικτή ούτε στα Δημοτικά. Έτσι, έχουμε στον ίδιο χώρο ένα δημόσιο Αρρεναγωγείο, το 1ο 5τάξιο Ποδαράδων και ένα δημόσιο Παρθεναγωγείο, το 1ο 6τάξιο Δημοτικό σχολείο Θηλέων Ποδαράδων. Στους πρώτους μήνες τα δύο αυτά σχολειά λειτούργησαν σ’ ένα μισοτελειωμένο προσφυγικό σπίτι, ακριβώς απέναντι από το παλιό καφενείο «Αβέρωφ» (πάνω από το οποίο στεγαζόταν και το Δημαρχείο, μεταπολεμικά), γωνία Ηρακλείου και Ελ. Βενιζέλου. Παράθυρα δεν υπήρχαν, πίνακες, θρανία άγνωστα ακόμη. Τα προσφυγόπουλα έπαιρναν τις τάβλες και τα μαδέρια από τους εργολάβους που έχτιζαν γύρω γύρω για να καθίσουν. Οι εργολάβοι έμπαιναν στις τάξεις, σήκωναν τα παιδιά, έπαιρναν τα υλικά τους! Συνθήκες απαράδεκτες, όμως η αγάπη για την μόρφωση που, μέσα στη δυστυχία τους, καλλιεργούσαν συστηματικά κι επίμονα οι πρόσφυγες γονείς, φορείς, οι ίδιοι μιας άλλης ποιότητας παιδείας, τα έκανε ανθεκτικά, αν δεν τα ενδυνάμωνε και δεν τα πείσμωνε ακόμη περισσότερο.
Μετά τον πρώτο χρόνο τα δύο σχολεία της Ν. Ιωνίας μετακόμισαν εκεί που και σήμερα βρίσκεται το 1ο Δημοτικό σχολείο (στην οδό Κρήτης, απέναντι από τους Αγίους Αναργύρους). Για ένα ακόμη χρόνο, προσωρινά στεγάστηκαν σε παράγκες, ωσότου παραδόθηκε σε δύο φάσεις, το κτίριο του ιστορικού 1ου Δημοτικού σχολείου (πρώτα το υπερυψωμένο ισόγειο και μετά η προσθήκη του ορόφου, που αρχικά είχε κεραμοσκεπή). Πολύ αργότερα προστέθηκαν εκατέρωθεν αίθουσες, ενώ αφαιρέθηκε η κεραμοσκεπή.
Χρωστάμε εδώ να επαινέσουμε το έργο στήριξης και αναπαλαίωσης του ιστορικού αυτού σχολείου, που έγινε πρόσφατα, με σεβασμό στην αρχική του μορφή και την αρχιτεκτονική του, χαρακτηριστικό δείγμα της λεγόμενης «Πρωσικής σχολής», που ήθελε τα σχολεία να έχουν ευρύχωρες και ψηλοτάβανες αίθουσες ευρισκόμενες κατά παράταξη, δίπλα από μεγάλους και μακρείς διαδρόμους. Υπήρχαν σκέψεις να κατεδαφιστεί το σχολείο, μετά τις ζημιές που είχε υποστεί από το σεισμό του 1999 και να χαθούν σημαντικά του στοιχεία (π.χ. το μπαλκόνι του προς την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων από το οποίο είχε μιλήσει στο λαό της Ν. Ιωνίας το 1928 ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, ή η βεράντα της εισόδου με τις διπλές σκάλες, εμπρός από την οποία στέκονταν οι δήμαρχοι, οι άλλοι επίσημοι στις τελετές κλπ.) Ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφθηκε τη Νέα Ιωνία την Κυριακή 10 Ιούνη 1928 για να παραστεί στη θεμελίωση του ναού των Αγίων Αναργύρων. Του επιφυλάχθηκε θερμότατη υποδοχή από τους πρόσφυγες, αν και δεν ήταν τότε Πρωθυπουργός. Τον συνόδευαν ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος, ο τότε επίσκοπος Πατάρων Μελέτιος, ο Θεμ. Σοφούλης, ο Παπαναστασίου και βέβαια ο δήμαρχος Αθηναίων Πάτσης που έθεσε και τον θεμέλιο λίθο.
Ο Βενιζέλος μπροστά στην αξίωση του κόσμου να μιλήσει βρήκε στον εξώστη του ιστορικού 1ου Δημοτικού σχολείου, στη βορινή πλευρά του σχολείου και απηύθυνε θερμό λόγο στις χιλιάδες του λαού. Αμέσως μετά έγινε η θεμελίωση και ύστερα στις αίθουσες του σχολείου που ήταν κατάλληλα στολισμένες, οι επίτροποι του ναού παράθεσαν δεξίωση κι ανταλλάγησαν ευχές. Για πολύ καιρό οι παράγκες εξακολουθούσαν επικουρικά να λειτουργούν στο προαύλιο.
Κείμενο από το Χάρη Σαπουντζάκη